Sen Üzülme Ben Varım.

İnsan yalnız kalmayadursun, haksızlık mı demeliyim yoksa bilmiyorum.Haksızlığın ucu bana dokunacak,o halde ucunu devrediyorum bana bu kadarı fazla.Aylarca görmesem yüzünü ilk günkü gibi hatırlarım o denli nedensiz ısrarları.Şimdi durmuş düşünüyorum,aynı cümleler farklı kişilere kuruluyorsa duygular da aynı kalabilir mi?Kalamıyorsa nereye saklanır onca yük ve sonrasında nasıl başka birinin alması beklenir.İnanmıyorum hiçbirinize.
  Hayatta tanınabilecek en dürüst insanın bile vicdanından bir parçasını kaybettiğini gördüğümde sonrasına bakmadım bile.Sonrası hiç olmadı.Sonrası benimle yersiz.
 Şimdi diyeceksin ki sayfalarca süslenmiş söz yazabilirim burada,sonrasında kime gideceğinin ne önemi var ?Önemli olan gitmesi,o duygu hep içindeydi en başından ve en sonundan.Prensese inat prense dönüşmeyen kurbağanın hikayesi.
  Artık ben varım derken ne kadar yokmuşlara varlık sıfatı verip nicelerine haksızlık etmişiz bilmiyorum.İnsan yalnız kalmayadursun.Dursun..