O kadar manasızdı ki yapılan tüm eylemler bazen üzülüyorum emeklerimize,nasıl da yoruyor gözümüzü bakışmak.Beklemediğin an da olmayacak biliyorsun,olmayacağını bile bile bekliyorsun.Belki de beklemiyorsun bekletiyorsun.O noktada anlaşamıyoruz,bir konuda anlaşıyor muyduk? Sahi biz hiç konuşmadık.Aylar oldu aynı otobüsün midemizi altüst ettiği aynı takırtılarla kulaklarımızı tırmaladığı.Kaç çukuru atlattık birlikte? Kaç kere küfür ettik içimizden ezip geçmek isteyen kalabalığa?Kaç kere gözlerimizi kapattık aynı rüyaya?
Zordu dönüp bakmak geriye,zordu yaklaşmak .Bilinenli bir denklem,neyin yerine neyi koyacağım? Olanlar bizim suçumuz değil.
Garip olan şu ki ümidin bittiği yerde açmıyor çiçeklerin,çiçeklerin açtığı yerde bitiyor ümitler.Sahi çiçekleri mi gördün mü?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder