KISA PARAGRAFLAR 1.

Biliyorum sen de yorgunsun,biliyorum benden daha yorgun.Bedenin ağırlığında bedensizlik.Biliyorum sen de dinlemiyorsun.Duyuyorsun ama söz konusu kelimeler değil,serzenişler..Hissediyorum sen de hissediyorsan beni. Artık kaldıramadığın cümleleri ve seçtiğin kelimeleri.Biliyorum..Kaybetmek korkusu olmadan sadece yanında olduğunu hissettirmeye çalışma çabası .Belki de hiç çabalamıyoruz sadece biliyoruz.Biliyoruz ki ne olursa olsun birbirimizi anlayabileceğiz,dinlemesekte duymasakta tutmasakta elimizi,hep orada olduğumuzu biliyoruz.

  

Islak Yol

Yaklaşıyor dolu dolu geçen 2 sene.Yaklaşıyor dolu ve hatırlanamayan onca değişiklik,çoğu zaman değişmezlik.Aklımda başka biri var derken aklımı kaçırmış olmalıyım yahut aklım başka birinde derken haklıyım! Uzun zamandır akılsızım ve sen fazlaca akıllı olmalısın benimle birlikte.Benimle birlikte ancak bu kadar sessiz durulabilirdi ancak bu kadar meraksız bu kadar yaşanmış.Ve ben aklımı kaçırmak üzereyim...
   Geçen yılları bir torbada büzüştürmüş yok sayarken aşık değilim olabilirim diyenle,7 gün yeterdi aşık olmaya diyen birinin samimiyetsizliği yarışıyordu gözümde.Fazlaca emek ,fazlaca duygu yedim henüz doymadım.Henüz doymadı kinim,hala soğuk ,hala acımıyor.
    Kendine şans verilenler şanssızlıklarının ne derece farkına varıyor?Taklitlerim seni aratmıyor,nasıl da kötü biri oldum ben böyle,nasıl da benzedim sana.Tek bir fark ,tek bir farkla geçiyor o uzun burnun benimkini.Zamanlarını çalmıyorum ,aksine dokundurup kaçıyorum.Sadece tek bir dokunuş ne kadar acı veriyorsa o kadar acı.Hem ayrıldıkça benziyorum ,bakmadan,tek bir soru sormadan.Saygısızlığım benziyor mesela ,duygu hazımsızlığım,ikna kabiliyetim güvensizliğin tavanına vurmuşken.Güvenme bana derken aslında ne kadar aciz yakalıyor insanları ve ısrarcı olunuyormuş anladım.Anladım ,hayat bir kutu çikolata değildi.Ve içinde ne olduğunu her zaman biliyorduk .Her zaman beklediğimizi değil aldığımızı alıyorduk.Şimdi olduğu gibi..Uzaktan çok uzaktan..

Yol

        Tam da arka fonu yokken hayatının sadece kulağındaki müziği duymaya başlamışken,unutmuşken nerede olduğunu -hatırlatır hayat -,asla unutmadım dersin ; hatırlatma,hatırlat-ma..Korkmuş bir ses tonuyla yaklaşır ve acile gidiyoruz der biri,ardından vakitsiz gelir ne yapabilirim sorusu ve yalnız sen....Üzülmek bile zaman istiyor.
    Çokça gördüm çokça yaşadım derler,hala ayakta duruyorsam nedeni olmalı mı? Nedeni yoktu,olmaya çalışmadım,anlatmadım kendime,anlatmadım sana,anlatmadılar.Tutmadım ellerinden yaslanmadım omuzlarına.Hala ayaktayım,nedeni olmalı mı? Nereye kadar gidiyor bu neredenlik ,aidiyet burada kendini gösteriyor ve ilk defa mantığıma dayanıyorum.Zamanım henüz varken daha fazla zorlaştıramazdım olacakları.Suç kimde ,kim nerede,neredekiler hangi zamanda,zaman kimin ellerinde? 
   Hep bir çıkış yolu vardır en çıkmazında dahi.Körlerin dahi kendine buldukları ışıktan sen de yok diyemem,hep aklında bunu yapabilirimler.Yapabileceğini hepimiz biliyoruz,ama yapmıyorsun.Yapmıyorum çünkü, nedeni olmalı mı? 
   Şimdi eski dedikleri gerçekten eskimişken,tekrar tekrar açmıyorum aynı filmi.Oldum olası nefret ettim okuduğum kitapları en baştan okumayı.Daha fazla zorlaştıramazdım hayatı.Şimdi bir şans daha vermişken şanssızlık,oyumu çoktan kullandım.
Yolumu çoktan buldum.

Kırmızı

İçeri giriyorlar,sormadan açıyorlar ışığı.Sormadan yok perdeler.Sormadan beyaz duvarlar,ıvır zıvır dolu her yan.Her yanım.Biri çıksa ya da çıkmasa ,yalnız el sallasa kabuğundan.Yavaşlığına aldırmazdım yarışmazdım asla.Yavaşlık ne zamandır ihtiyacım olandı.Sabır yoksa sonumuz asla gelmeyecek olan bir dram.Konuşma  düşünemiyorum dedim,uzun zaman sonra bu kadar gelmişken içimden cümleler.Girmeyin odama,sohbetinize doydum,üstelik kusuyorum neredeyse.Nerede ise...Gelsin.
   Aslında en başında kabul ettiğin anlaşmaların tümü anlaşmamak adınaydı,farkındasın.Öylesine kızıyorum ki kendime ,hayır en çok kendime.Yine bir şey anlaşılmıyor diyeceksin yazılarıma.Sahi sen kimsin? Sen bir çoklarısın,asla tek olmayansın.Muhtemelsin.Ne hakaret ama!
  İşte yine geri dönüyor kırmızı fon üzerine kırmızı çizgiler.Bu ne demek biliyor musun?Farkında olamamak asla nerede başladığının yolun ve nerede bittiğinin.O yüzden asla standart olamadık,asla istediğimiz gibi olamadık.Şimdi geri dönüyor olasılıklar,sıkıcı olasılıklar.Hangi rengi seçsem daha çok yakışır sana,ayırsam kendimi benzemeden ,bezenmeden.Kırmızı...Sahi neredesin?....