Cennetimden..

Asla bir renk olamayacak insanlar tanıyorum,hep soluk,hep teninin içinden.Olabildiğince uzaklaşmış dokunulan yerlerine,olabildiğine kat çıkmış kendinden,cennetine ulaşır mı bilinmez.Cenneti burda olmamaksa sadece,ihtimali artan olasılıklar arzuladığı.
  Asla anlatamam cümlelerle dediğinde eksik olan ne diye sordum.Kendimden izler..Her zaman ''ezgi''leri olmalı yanağının köşesine konar gibi gamzeleri.Ben en çok sağ yanağımdakini seviyorum.Seviyorum mu dedim,bir anlık göze batışlar.
 Diyor ki,yeterli olacak mı? Hep daha fazla,hep daha fazla..Bazen hala kimilerine inanıyorum,aranızdan sıyırıyorum.Sonra ekmeğime bakıyorum? Nedir bu derece çekici kılan diye sorduklarında üstünde yağın yeterli olmayacağını düşünerek bala buluyorum diyorum hepsini.Balı sever misin? Muhtemelen bir süre.Sonra daha tatlıları olabilir mi diye merak eder misin,eminim,'adına'.
 Hala umudumu yitirmiş olmamam bence tamamen insanın aklını yitirmemek için devreye soktuğu bir takım savunma mekanizmaları.Hepsine müteşekkirim,ama diyorum ki yeterli olacaktır bir gün.Bir gün geleceksin...

İncelikler Yüzünden

İyi gün dostları iyi zamanları geride bırakırken,pek mutlulardı ağızları kulaklarında.Yoo hayır kulakları pek iyi duymuyor ağızlarından çıkanı özellikle hiç.
  Gelelim şu sevgi dolu yüreklerinize,ne de çok seviyorsunuz gözlerim doluyor.Doluyor ve sonra boşalıyor aniden,havalar bu ara hep bulutlu.Destekleriniz ve adıma çektiğiniz acılarınız ne büyükmüş altında eziliyorum,bir bakıma eziyorsunuz beni,''lafta''. Kelimeleri güzel kullanıyorsunuz,üstelik uçlarına da zehirli karışımlarınızdan sürmeyi unutmuyorsunuz.Zehir tüm mesafelerin en büyük destekçisi.Şöyle düşünün bir de ,ya da vazgeçtim düşünmeyin.Sonra senin için ne kadar çok düşündüm diye de vicdan azabı çektirir misiniz? Bunu daha önce yapmıştınız,daha farklı bir eylem bulma zamanı,adınıza üzülüyorum.
  Hep incelikler yüzünden diyorlar,bizim ki pek inceldi,inceldiği yerden kopsun diyenler de var elbet.Kopmuyor vesselam ,dürüstçe yaralıyor ve takdir bekliyor.Dürüstlük bu zamanda zor zanaat.
  Hadi yanı başıma gelin şimdi,yanı başımda beklerken yüzümü hatırlamaya çalışın ,elimden tutmak ne kelime ellerinizi arkanıza bağlayın bağlayın ki gururunuzun tek zerresine dokunulmasın.Dokunmam,yanı başımda bekleyin...

Bencildim

Bencil..Ne kadar bencilmişim yeni farkedemiyorum.Düşününce gördüm ki düşünmediğim zaman daha çabuk anlayabiliyorum sanıltıları.Karşıma geçmiş suçlamalarda bulunuyorsa bazıları ve ben de inanıyorsam ,inanıyorsam bencil olabileceğime zaman zaman..Bu bir hayal kırıklığı mıdır,kırılganlığı mıdır?
  Beklentilerini karşılamadığın an umurunda olamayacak kadar sıradanlaşabilirken gözlerinde,tek bir soru dahi duyamazsın ağızlarından.. Beklentileri bekleyenler bencilliği nasıl bu kadar dışlamışlardır ve senin adına bu derece yakıştırmışlardır.Görünüşe bakılırsa onlarda hoş durmayan kıyafetler bizim üzerimizde ne de güzel durmuştur.
  Ne kadar bencilmişim yeni farkedemiyorum.Nasıl mışım? bilemiyorum,bence siz de bilmeyin diyemiyorum.
  Duyacaklarınız duyduklarınızdan farklı olmayacak hiç bir zaman diyemiyorum.
  Şimdi suçlayın ama arkanızı dönüp gitmeyin diyemiyorum.
  Yalın ayak yürüdüm sizin olmadığınız yollarda ,bencildim.

''Sesim öyle yüksekti ki kendim bile inandım''

Kendimi iyi hissediyormuşum,öyle dediler.Öyle dedi.Her akşam düzenli aldığım iyi olma hali bugün işe yaramadı mı? Ağlarken bile içim acımıyor artık.
  Uzun zamandır olmasını istediğim tutulma gerçekleşti tam da burada.Kapatmış üstünü benlerin,bolca meymenetsiz gülüş.Her akşam düzenli..
  Asıl korkutan şu ki zamanını tahmin edemediğim geçici bilinç kayıpları ellerimdeki.Hani aynada kendini görür de bir an başkasını görmüş gibi olursun ya ben de hep böyle.Orada mısın? Orada mıyım?
  En ağır sözleri işitmeye hazırmışım ,akarken hassaslıklar dışımdan içine,tek bir tebessüm yokken yüzümde.
  Konuşurken kelimelerin gelişini hissediyormuşçasına sakindi harfler.Her şeyin farkında olup farkedememek değildi beni korkutan,gün gelir de sesimi özlersem diye..Tam da burada,her akşam düzenli..