17 Nisan 2011 Pazar

Kırmızı

   Elimde biletlerim,baktım uzun uzun.Hani insan çok özlediği ve uzun zamandır görmediği birinin fotoğrafına öyle uzun bakar ya,ben de öyle.Hiç bu kadar genç hissetmemiştim kendimi epeydir,yüzümdeki çizgileri saymaktan nereden geliyor bu ışık farkedemeden..Sorun belli ki ışıktaydı ..Her zaman ışığın arkasında kalmıştım ,ya onun arkası ..
    Orda biraz kalmalıyım..
Hastalık her yanındayken tek bir kör nokta bulaşılmamış onu tutarak elimde,hala yürüyorum.Aslına bakarsan iyileşmek istemiyormuşum,nedenlerini bulmak konusunda da epey başarılılar.Beni benden daha iyi anlayabilecek biri olabilir mi? Olurmuş.
    Şimdi son kez iyileşmeyi diliyorum,kırmızının ağzımı doldurmadığı sabahlara uyanmak..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder