Tam da arka fonu yokken hayatının sadece kulağındaki müziği duymaya başlamışken,unutmuşken nerede olduğunu -hatırlatır hayat -,asla unutmadım dersin ; hatırlatma,hatırlat-ma..Korkmuş bir ses tonuyla yaklaşır ve acile gidiyoruz der biri,ardından vakitsiz gelir ne yapabilirim sorusu ve yalnız sen....Üzülmek bile zaman istiyor.
Çokça gördüm çokça yaşadım derler,hala ayakta duruyorsam nedeni olmalı mı? Nedeni yoktu,olmaya çalışmadım,anlatmadım kendime,anlatmadım sana,anlatmadılar.Tutmadım ellerinden yaslanmadım omuzlarına.Hala ayaktayım,nedeni olmalı mı? Nereye kadar gidiyor bu neredenlik ,aidiyet burada kendini gösteriyor ve ilk defa mantığıma dayanıyorum.Zamanım henüz varken daha fazla zorlaştıramazdım olacakları.Suç kimde ,kim nerede,neredekiler hangi zamanda,zaman kimin ellerinde?
Hep bir çıkış yolu vardır en çıkmazında dahi.Körlerin dahi kendine buldukları ışıktan sen de yok diyemem,hep aklında bunu yapabilirimler.Yapabileceğini hepimiz biliyoruz,ama yapmıyorsun.Yapmıyorum çünkü, nedeni olmalı mı?
Şimdi eski dedikleri gerçekten eskimişken,tekrar tekrar açmıyorum aynı filmi.Oldum olası nefret ettim okuduğum kitapları en baştan okumayı.Daha fazla zorlaştıramazdım hayatı.Şimdi bir şans daha vermişken şanssızlık,oyumu çoktan kullandım.
Yolumu çoktan buldum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder