Yaklaşıyor dolu dolu geçen 2 sene.Yaklaşıyor dolu ve hatırlanamayan onca değişiklik,çoğu zaman değişmezlik.Aklımda başka biri var derken aklımı kaçırmış olmalıyım yahut aklım başka birinde derken haklıyım! Uzun zamandır akılsızım ve sen fazlaca akıllı olmalısın benimle birlikte.Benimle birlikte ancak bu kadar sessiz durulabilirdi ancak bu kadar meraksız bu kadar yaşanmış.Ve ben aklımı kaçırmak üzereyim...
Geçen yılları bir torbada büzüştürmüş yok sayarken aşık değilim olabilirim diyenle,7 gün yeterdi aşık olmaya diyen birinin samimiyetsizliği yarışıyordu gözümde.Fazlaca emek ,fazlaca duygu yedim henüz doymadım.Henüz doymadı kinim,hala soğuk ,hala acımıyor.
Kendine şans verilenler şanssızlıklarının ne derece farkına varıyor?Taklitlerim seni aratmıyor,nasıl da kötü biri oldum ben böyle,nasıl da benzedim sana.Tek bir fark ,tek bir farkla geçiyor o uzun burnun benimkini.Zamanlarını çalmıyorum ,aksine dokundurup kaçıyorum.Sadece tek bir dokunuş ne kadar acı veriyorsa o kadar acı.Hem ayrıldıkça benziyorum ,bakmadan,tek bir soru sormadan.Saygısızlığım benziyor mesela ,duygu hazımsızlığım,ikna kabiliyetim güvensizliğin tavanına vurmuşken.Güvenme bana derken aslında ne kadar aciz yakalıyor insanları ve ısrarcı olunuyormuş anladım.Anladım ,hayat bir kutu çikolata değildi.Ve içinde ne olduğunu her zaman biliyorduk .Her zaman beklediğimizi değil aldığımızı alıyorduk.Şimdi olduğu gibi..Uzaktan çok uzaktan..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder