Aklımda güzel hikayeler,anlatabildiğim.Gözümü her kapatışımda suların üzerimden boşalıverdiği,bir türlü ıslanamadığım altında.Kuruysa hala evlerin çatıları diye..
Günler değil aylar çabuk geçiyor,sanki hep aynı gündeymişiz de birden aylar geçiyormuş gibi,hatta bazen seneler bile.Onlar bile günlerden daha hızlı ..Neyse ki bugün bir teyzemiz bana 21 var mısın sen? dedi,bilemiyorum belki de doktor sırası bekleyenler olarak görevimizdi birbirimize moral vermek.Gerçi ben pek konuşmadım o sürekli konuştu konuştu ,sevmiş beni üstelik,ben de sevebilseydim keşke.Gözümde büyütüyor muyum bu sevgi olayını artık şüpheleniyorum.Sevgi daha basit olmalı,sevilince sever insan.Mantıklı,ama ben mantıklı şeylerle pek ilgilenmiyorum.
Kalp atışlarımı dinlediğinde bugün doktor sorun yok dedi,nasıl doktor bu böyle,kalbim gayet iyiymiş,hah!
Küçükken defter aralarına çizdiğimiz kalplere benziyor mu diye hep merak etmişimdir,göremedikçe de daha bir değerli sanki.Oysaki hem öldürüyor hem yaşatıyor.Hem içinde hem daha içinde.
Evde de böyle asabi misin sorusu geldi sonra,ben sakin sakin oturmuşken o kocaman deri koltuğa.Mükemmelliyetçi birazda..hmm şey ben iç hastalıkları uzmanına gelmedim mi? Sanırım kalbimin şekli defterimdekilerden çok farklı.Olabildiğine keskin köşeleri var üstelik.
İyi olacak bazı şeyler hissediyorum,insan fazla güvenmemeli hislerine aldığım derslere göre ama bu kez başka şansım yok sanırım.Şansa da inanmam gerçi,ama uğurlu sayılarım var mesela.Fala inanmayıp fal baktırmak gibi,inanmak istemedikçe ikna olmanın sıkıntısı.
Yaşamak istemedikçe karşına çıkan rengarenk balonlar gibi,uçamıyor da üstelik..birini kaybederken bulduğun bir diğeri.İşe aramıyor isteksizliğin o burda oldukça,yine uzatıyorsun ellerini yine uzatıyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder